Z 13 utworami, które mogłyby być ostatnimi utworami na solidnych rockowych albumach, „Aztek” Aalborga pokazuje zarówno kunszt, jak i ambicję. Jednak na dłuższą metę album staje się nieco ciężki, a całość wydaje się dziwnie długa.

Zespół Aztek z Aalborgu zdystansował się od hard rocka z debiutanckiego albumu „ Perfect Imbalance” i teraz gra ambitną, bardziej zrównoważoną formę rocka, bez zbytniej ostrości. Nie trzeba długo słuchać, żeby zdać sobie sprawę, że to ambitny zespół: otwierający utwór „Falling Behind” to utwór z fortepianem, a cały projekt emanuje zarówno spokojem, jak i przejrzystą ambicją.

Śpiew jest naprawdę przyjemny, a wokal Benjamina Vestergaarda z przodu jest naprawdę przyjemny i przywołuje na myśl Jeffa Buckleya, gdy jest naciskany na górze. Chociaż Buckley prawdopodobnie miał nieco większy zakres, z którego mógł czerpać.

To spokojny rock, który może przypominać nowsze utwory Baala, z nutą Porcupine Tree i generalnie wykonanie wydaje się być na dobrym poziomie. W bardziej patetycznych utworach pojawiają się smyczki i wszystko jest naprawdę przyjemne – aż do momentu, gdy gitara w końcu zaczyna ryczeć w „Pink”, dziesiątym utworze na albumie.

Artist: Aztek
Album:Perfect Imbalance
Release: 24. august 2018

Bandmedlemmer:

Benjamin Vestergaard – Vocals
Michael Buchardt – Drums
Rasmus Lykke – Bass
Minik Lundblad – Guitar
Jeppe Søndergaard – Guitar

Tracks:

1.Falling Behind
2.Same Stranger
3.Quite an Act
4.Jungle
5.One Eyed Ajar
6.Poetic Justice/Placebo
7.Everything’s present
8.Morals/Perfect Imbalance
9.Cold
10.Pink
11.Truth or Dare
12.Where did we go wrong
13.Poltergeist